Περί τουρισμού και άλλων δαιμονίων
Ή
Για να ξέρουμε ποιος μας φταίει!
Το 1986 νομοθετήθηκαν μέτρα για τον έλεγχο της τουριστικής ανάπτυξης που ουσιαστικά έθετε περιορισμούς σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας εκ των οποίων και του Δήμου Αγίου Νικολάου. Στην περιοχή μας απαγορεύτηκε η δημιουργία ξενοδοχείων κάτω από 4*, χωρίς να εμποδίζεται η λειτουργία όσων υπήρχαν ήδη. Έτσι δόθηκε ώθηση σε μεγάλα 4* & 5* ξενοδοχεία. Η προσπάθεια εξάλειψης των μικρών ξενοδοχείων, με λίγες παροχές, οδήγησε σε περιορισμό των επισκεπτών που κυκλοφορούσαν μέσα στην πόλη και στα χωριά με τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε, την μειωμένη τουριστική κίνηση στους δρόμους. Σε αντίθεση με τα Χανιά π.χ. που έχει πολλά μικρά καταλύματα με αποτέλεσμα την πληθώρα επισκεπτών που κινούνται στον νομό ολόκληρο.
Το παραπάνω νομοθέτημα, παρόλο που δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό εφαρμόστηκε, καταργήθηκε σχετικά πρόσφατα το 2016, υπό την πίεση των βραχυχρόνιων μισθώσεων (τα γνωστά Airbnb) που διογκώνονταν ανεξέλεγκτα.
Πέρυσί επανήλθε η κυβέρνηση και έθεσε σε διαβούλευση το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό (ΕΧΠ-Τ), εργαλείο απαραίτητα και απαιτητό από όλους τους φορείς για να μπορεί να ελεγχτεί και να οργανωθεί η ανεξέλεγκτη επέκταση των τουριστικών μονάδων και των επιπτώσεων αυτού. Για την διαχείριση των υποδομών και των προορισμών. Στη δική μας περιοχή όλος ο παλιός Δήμος Αγίου Νικολάου (από Ελούντα μέχρι Καλό Χωριό και Πρίνα), κατατάσσεται στις αναπτυγμένες περιοχές με απαγόρευση νέων καταλυμάτων κάτω από 4*, με εξαίρεση ίσως τα boutiquehotel, ενώ δεν επιτρέπονται διαμερίσματα με κατάταξη κλειδιών. Δηλαδή όλα τα νέα ξενοδοχεία - καταλύματα θα εκτείνονται σε έκταση μεγαλύτερη των 12 στρ., φυσικά εκτός σχεδίου πόλης και οικισμών, με τις παροχές και τις ανέσεις των πολυτελών ξενοδοχείων. Μικρότερες επιχειρήσεις δεν επιτρέπονται ή στην καλύτερη δεν χρηματοδοτούνται. Καταργείται εμμέσως η μικροεπιχειρηματικότητα στα καταλύματα αφού οι επιτρεπόμενες νέες μονάδες είναι εξαιρετικά ακριβές για ένα μεσαίο επιχειρηματία. Σε συνδυασμό με την πολιτική των πολυτελών ξενοδοχείων, το γνωστό allinclusive, οι επισκέπτες τους δεν έχουν άμεση οικονομική συναλλαγή με την τοπική κοινωνία παρά μόνο μέσα από την παροχή υπηρεσιών των ντόπιων στις μονάδες αυτές. Πολλώ δε μάλλον που πλέον οι μεγάλες μονάδες εξαγοράζονται από ομίλους του εξωτερικού και δεν ανήκουν καν σε ελληνικές επιχειρήσεις.
Δεν τίθεται λόγος για περιορισμό στις κλίνες, έχοντας μια άρνηση στον όρο υπερ-τουρισμό ακόμα και για συγκεκριμένες περιοχές (π.χ. Σαντορίνη). Δηλαδή προτείνει το ΕΧΠ -Τ την τουριστική μεγέθυνση των δημοφιλών προορισμών, ακόμα και των πεπερασμένων χωρικά νησιωτικών, χωρίς κανένα ουσιαστικό περιορισμό. Τελικά η «αύξηση της αποδοτικότητας ενός επισκέπτη» συνδέεται απαραίτητα με το «πολυτελές κατάλυμα», των διεθνών ομίλων τελικά. Εκεί έγκειται η ποιότητα και όχι στις εμπειρίες που θα θελήσει να αποκομίσει, τα τοπικά προϊόντα που θα δοκιμάσει, την συναναστροφή με την τοπική κοινωνία, στον σεβασμό προς το τοπίο και το περιβάλλον.
Επιπροσθέτως μια επιχείρηση έχει πάμπολα έξοδα και τελευταία, από τα βασικότερα είναι οι αυξημένοι λογαριασμοί ρεύματος, αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης του, του χρηματιστήριου ενέργειας και της ανεξέλεγκτης αύξηση της τιμής του τελικά. Προς τα κει οδεύει και το νερό με το νέο νομοσχέδιο για τις ΔΕΥΑ, στο οποίο έχουν αντιδράσει πολλοί φορείς και όλες οι ΔΕΥΑ πανελλαδικά. Στα παραπάνω μπορεί να προσθέσει ο κάθε επιχειρηματίας προβλήματα λόγω της έλλειψης υποδομών, την αύξηση τιμών μεταφορών αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, την αυξημένη φορολογία κ.α.
Με τη συνεχή μείωση των επισκεπτών, λόγω της προώθησης των πολυτελών καταλυμάτων αλλά και τη συρρίκνωση του κέρδους των μικρών επιχειρήσεων, την υπέρογκη αύξηση των εξόδων, η περιοχή μας μετατρέπεται σε εργατούπολη για τις μεγάλες μονάδες.
Αν προσθέσουμε τα προβλήματα στα νοσοκομεία μας με την μετατροπή τους σε κέντρα υγείας, την υποβάθμιση των σχολείων, την έλλειψη στέγης κ.α. αντιλαμβανόμαστε πόσο αναλώσιμοι είμαστε για αυτούς που αποφασίζουν για τις ζωές μας.
Είτε καταστηματάρχες, είτε μηχανικοί έμμεσα (γιατί αν δεν δουλέψουν τα καταστήματα δεν υπάρχει χρήμα να κινηθεί), καλούμαστε να ζήσουμε από ένα μαγνητάκι ενός κρουαζιερόπλοιου, αυτό είναι πλέον ο «τουρισμός» της πόλης. Εκεί μας κατάντησαν! Δεν το λέω γιατί δεν είναι επικερδής αυτού του είδους η επιχείρηση, αλλά για την κλίμακα της, που είναι πολύ μικρή σε σχέση με τον χορό τον εκατομμυρίων που γίνεται γύρω μας.
Ακόμα και το Λιμενικό Ταμείο, έχοντας γνώση ως μέλος του από το2020, έχει έσοδα από την έλευση των κρουαζιερόπλοιων, αλλά είναι μηδαμινά σε σχέση με αυτά που μπορεί να έχει αν απαλειφθούν τακτικές και υπονομεύσεις του παρελθόντος. Παλιές πολιτικές αφαιρούν πολλαπλάσια έσοδα από όσα προσφέρει ένα κρουαζιερόπλοιο και αυτά πρέπει να πολεμήσουμε.
Η υποδούλωση έχει πολλές μορφές, είτε λεγόταν Τουρκικός ζυγός, είτε χούντα, είτε σκύβω το κεφάλι και ζητιανεύω από ανθρώπους που έχουν πάρει μέρος σε εγκλήματα πολέμου και στηρίζουν μια γενοκτονία. Γιατί δεν γίνεται σε πολιτικούς κατηγορούμενους για σκάνδαλα όπως τα ΤΕΜΠΗ, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, preditorκ.α. να σφίγγουμε το χέρι και να αντιτιθόμαστε σε συμπολίτες μας που είναι πάντα εκεί και διαμαρτύρονται για το καλό αυτού του τόπου. Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονται για την γενοκτονία, οι ίδιοι δουλεύουν για οποιαδήποτε διαμαρτυρία για το νοσοκομείο, δούλεψαν για την εκδήλωση για τα ΤΕΜΠΗ, οργανώνουν ημερίδες ενημέρωσης για το ρεύμα και την ακρίβεια κ.α. πολλά δίνοντας το στίγμα ότι δεν ανεχόμαστε την υποβάθμιση των ζωών μας! Αντιστέκονται στη λαίλαπα που έρχεται και δεν μπορούν να το δουν κοντόφθαλμοι άνθρωποι. Οι κορόνες «για την Κύπρο δεν λέτε», «για τα δικά μας προβλήματα δεν λέτε» ακούγονται κυρίως από ανθρώπους πίσω από τις οθόνες, θύματα της προπαγάνδας που μας θέλει σιωπηλούς και πειθήνιους, ικανοποιημένους από ένα ρουσφετάκι για μια καρέκλα και ένα τραπέζι παραπάνω στο μαγαζί μας.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη !!!
Ρουκουνάκη Μαρία
Πολ. Μηχανικός ΔΠΘ
Μέλος Διοικούσας ΤΕΕ/ΤΑΚ
Μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ/ΤΑΚ
Μέλος Δ. Λιμενικού Ταμείου Αγ. Νικολάου